24 September, 2009

ထင္းခုတ္သမားႏွစ္ဦး

တစ္ခါက ထင္းခုတ္သမား လူငယ္တစ္ဦး ေတာင္တက္ျပီး ထင္းခုတ္ေလသည္။ မၾကာမီ ထင္းခုတ္သမား အဘိုးအိုတစ္ဦးလည္း ေရာက္လာခဲ့သည္။ ထင္းမ်ားကို ခုတ္ၾကရင္း ညေနေစာင္းခ်ိန္တြင္ အဘိုးအို၏ ထင္းမွာ လူငယ္ထက္ ပိုမ်ားေနခဲ့သည္။ အဘိုးအိုမွာ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာျပီး သူ႔ထက္ ထင္းပိုမ်ားေနသည္ကို သတိျပဳမိေသာလူငယ္က ေနာက္ရက္တြင္ ေစာေစာထျပီး ထင္းခုတ္ထြက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။


ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ လူငယ္မွာ အဘိုးအိုထက္ ေစာျပီး ထင္းခုတ္ရန္ ထြက္ခဲ့သည္။ စိတ္ထဲတြင္ အဘိုးအိုထက္ ထင္းပိုရမည္ဟု ေတြးေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္သိမ္းခ်ိန္တြင္ အဘိုးအို၏ ထင္းမွာ သူ႔ထက္ ပိုမ်ားေနသည္ကို ေတြ႔ျပန္သည္။ သို႔ႏွင့္ ေလး၊ ငါးရက္ဆက္တိုက္ ေတာင္ေပၚသို႔ ေရာက္ႏွင့္ေနျပီ မိုးခ်ဳပ္ေန၀င္မွ အိမ္ျပန္ခဲ့ ေသာ္လည္း သူ၏ထင္းမွာ အဘိုးအိုထက္ နည္းေနခဲ့သည္။

ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ သူသည္ မေအာင့္ႏိုင္သည့္အဆံုး အဘိုးအိုအား ေမးျမန္းခဲ့သည္။ “ အဘိုး.... ကြ်န္ေတာ္က အဘိုးထက္ အားသန္တယ္... အဘိုးထက္ ေစာျပီး ေတာင္ေပၚေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တယ္.. ေနာက္က်မွ အိမ္ျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ခုတ္ရတဲ့ ထင္းက အဘိုးထက္ နည္းေနခဲ့တယ္... ဘာေၾကာင့္လဲ”

“ဒီိလို လူေလး... အဘိုးက ထင္းခုတ္ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တုိင္း အဘိုးရဲ႔ ပုဆိန္ကို ေသြးတယ္။ လူေလးက မေသြးခဲ့ဘူး။ အဘိုး အသက္ၾကီးျပီ ေနာက္က်မွ ေတာင္ေပၚေရာက္သလို လူေလးထက္ ေစာျပီး အလုပ္သိမ္း ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဘိုးရဲ႔ ပုဆိန္က လူေလးပုဆိန္ထက္ ထက္တယ္။ အဘိုး ေလး ငါးခ်က္ခုတ္လို႔ ျပတ္တဲ့ သစ္ပင္ကို လူေလးက ဆယ္ခ်က္ေလာက္ခုတ္ရတယ္... ဒါေၾကာင့္ လူေလးရဲ႕ ထင္းေတြ နည္းေနတာပါ”

အလုပ္ထဲက လူေတြကို ေဟာေျပာပဲြ သြားနားေထာင္ဖို႔၊ အခ်ိန္ပို သင္တန္းေတြ တက္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ အျမဲ တိုက္တြန္းတတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြက “အလုပ္ပင္ပန္းရတဲ့ ၾကားထဲ သင္တန္းေတြ ေဟာေျပာပဲြေတြ တက္ဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူး” လို႔ ညည္းၾကရင္း ဒီပံုုျပင္နဲ႔ ခိုင္းႏိုင္းျပီး သူတို႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတတ္တယ္။ “ထင္းပဲခုတ္ေနျပီး ပုဆိန္ေသြးဖို႔ ေမ့ေနၾကရင္ အလုပ္အျပည့္ လုပ္ျပီး ရလဒ္တစ္၀က္ပဲ ခံစားရမယ္ ဆိုတာကို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္ သိလာလိမ့္မယ္”

လူ႔ဘ၀ လမ္းတစ္ေလ်ာက္မွာ ရွင္သန္ၾကီးျပင္းဖို႔ ၾကိဳးစားေနသလို တစ္ဖက္ကလည္း ကိုယ့္ကို ဗဟုသုတေတြနဲ႔ ေပါမ်ားေနသင့္တယ္။ အရင္ေခတ္တုန္းကေတာ့ ထင္းခုတ္ျပီး အသက္ေမြး၀မ္းလို႔ ရေပမယ့္ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ဒီေခတ္မွာ ထင္းပဲခုတ္ေနလို႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူး။ တစ္ဖက္က ထင္းခုတ္ရင္း တစ္ဖက္ကလဲ ပုဆိန္ကို ေသြးေနသင့္တယ္။ ႏို႔မဟုတ္ရင္ ေခတ္က ကိုယ့္ကို ပယ္ထုတ္ သြားႏိုင္တယ္

ဆရာေတာ္ အရွင္နာယကာလကၤာရ(မနက္ျဖန္) ရဲ႕ အသိပညာေပး ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ လူတုိင္း မွတ္သား နာယူသင့္တဲ့ ပညာေပးေလးတစ္ခုျဖစ္လို႕ ဒီပို႕စ္ေလးမွတဆင့္ အားလံုးကို မွ်ေ၀ေပးလုိက္ပါတယ္။

အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားလ်က္

9 comments:

kiki said...

ဟုတ္တယ္ေနာ္ ..
အလုပ္တခုကို ေရွးေဟာင္းသမရုိးက် ၾကီး အတိုင္း လုပ္ေနရုံနဲ ့ သိပ္မတိုးတက္နုိင္ဘူး ။
သူနဲ့ သက္ဆိုင္တဲ ့ ဆန္းသစ္တီထြင္မွဳမ်ားကို အစဥ္ရွာၾကံ အားထုတ္ေနနုိင္မွ ပိုျပီး ပိုျပီး တိုးတက္လာနူိင္တာ ေလ ..

အေတြးသစ္ အေတြးေကာင္းေလး ေပးနူိင္တဲ့ ပို ့စ္ေလးပါ ..
မွတ္သားသြားပါတယ္ ..

သံလြင္ HeRo said...

ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတဲ့ေလာကၾကီးမွာ
သူမ်ားေတြထက္မေက်ာ္ႏုိင္ေသးေပမဲ့
သူတို့ထက္မနိမ့္ေအာင္ေတာ့ေနႏုိင္ဖို့အေရး
ၾကီးတယ္ဆိုတာ ဒီသာဓကေလးကိုဖတ္ျပီးရသြား
တဲ့အသိေလးပါ...ေက်းဇူးပဲမဝုိင္းေရ...

flowerpoem said...

အရမ္းေကာင္းတဲ့ပို႕စ္ေလးပါ ညီမေလးေရ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..

Anonymous said...

သိျပီးသားပုံျပင္ေလးဆိုေပမဲ့ ေမ့ေနတာျကာျပီ။
ျပန္ျပီးသတိေပးလိုက္သလုိပဲဗ်ာ.. ေက်းဇူးပဲ။

သုေျဒၷ said...

သိပ္ေကာင္းတဲ ့ပညာေပးေလး လူတိုင္းလူတိုင္း က်င္ ့သံုးသင္ ့တယ္ မဟူတ္ရင္ေတာ ့ ဆင္ကန္းေတာတိုးအျဖစ္မ်ိဳးနဲ ့ ျကံုရမွာေသခ်ာတယ္ အခ်ိန္ကုန္လူပန္း အျဖစ္မွအားလံုးေက်ာ္ျဖတ္ နိုင္ပါေစ လို ့ဆနၵျပဳရင္း ခင္တတ္တဲ ့ သုေျဒၷ

လင္းၾကယ္ျဖဴ said...

ဖတ္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ ..အခုလို ဆန္းသစ္ ျပီး တဖန္ျပန္
တင္ျပလိုက္ေတာ့လည္း ..သတိေပးလိုက္သလိုပါပဲ..
ဟုတ္တယ္..မွတ္သားထားလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ..
အျမဲတန္းကို နည္းလမ္းေဖြရွာ ၾကိဳးစားေနရမယ့္ ေခတ္ကို
ေရာက္ေနပါလားဆိုတာကို သတိထားမိလာပါတယ္..
ေပ်ာ္ပါေစခင္ဗ်ာ

ခေရညိဳ said...

ညီမေလး ဝိုငး္ေရ
ဟုတ္တယ္ေနာ္ အရာရာမွာ စဥ္းစား ေတြးေခၚတက္ဖို႕ကအဓိကပဲေနာ္ ဒီစာေလးအတြက္ေက်းဇူးပဲေနာ္ မွတ္သားထားပါမယ္

Anonymous said...

မွတ္သား စရာပါပဲဗ်ာ...။

Anonymous said...

ဖတ္,မွတ္သြားပါတယ္ဝိုင္းေလးေရ

 

Posted by . - ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၄ရက္ေန႕တြင္ စတင္ေရးသားသည္